Teresa Borkowska

Urodziła się w 1947 roku w Świebodzinie. Debiutowała na antenie Radia Zachód, gdzie w programie „Radiowa książka poetycka” czytano jej wiersze, które weszły do debiutanckiego tomu „Szukam siebie” (Gorzów Wlkp. 2002). Rok później pod auspicjami gorzowskiego Klubu Myśli Twórczej „Lamus” wydała tom wierszy „Listy do pana K.” (Gorzów Wlkp. 2003), który zdobył nominację do Lubuskiego Wawrzynu Literackiego za 2003 r. Za zestaw dobrych wierszy otrzymała wyróżnienie w XIII Ogólnopolskim Konkursie Literackim im. Zdzisława Morawskiego w Gorzowie Wlkp. Jest członkiem ZLP. Wiersze publikowała także w czasopismach literackich, m.in. w „Pegazie Lubuskim”, kwartalniku „Pro Libris” i roczniku „Lamus”. Dwa pierwsze tomy wierszy Teresy Borkowskiej są dobrze skonstruowane i wzajemnie się dopełniają. Pierwszy – zgodnie z tytułem – traktuje o szukaniu dróg przez kobietę świadomą tego, że musi odejść z rodzinnego domu, od bliskich miejsc i widoków. Drugi traktuje wyłącznie o miłości. „Jeśli nie kocham/ mnie nie ma” – stwierdza autorka w sentencji jednego z wierszy. I opowiada o rozlicznych niuansach miłości. Jako figurę poetycką stworzyła Wysoki Zamek, w którym żyje tajemniczy pan K. Trzeci tom, „Pamiętam” (Gorzów Wlkp. 2007), to swoisty rozrachunek z poszukiwaniami, z miłością, z panem K. Teresa Borkowska pisze niewiele, ale jej wiersze zawsze są wysokiej artystycznej próby.

XXX
Przyjdź do mnie dzisiaj wieczorem
jak codziennie
Cicho
tak miękko
niezauważalnie

Ucałuj smutek moich oczu
daj mi radość miłości
naszej wspólnej tajemnicy

I nie mów nic
proszę
kochaj w milczeniu

Chcę słyszeć oddech
pragnę usnąć w gorącym uścisku

Opleć mnie ramionami raz jeszcze
nigdy nie wypuszczaj

Nie każdemu
dana jestem kochać.


I znowu noc
Kaligulo
ty potworze bez twarzy
chcę spać
słuchaj draniu
czekam na mojego Pana z Wysokiego Zamku
i musze odpocząć

tylko dlaczego
Klaudiusz tak się jąka
Dru – Dru – Druzyllo

i rechocze z przejęcia