bucholski

Marek Bucholski

Urodził się 2 stycznia 1948 roku w Czerwieńsku k/ Zielonej Góry. Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Zielonej Górze, w 1965 roku podjął studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1970 roku związany jest z Gorzowem, obecnie mieszka w Jeninie.
Z zawodu jest radcą prawnym, z zamiłowania podróżnikiem, a jego pasją jest poznawanie obyczajów innych narodów oraz religioznawstwo.
Był jednym z inicjatorów, i później członkiem redakcji, powołania pisma uniwersyteckiego „Ułamek” nie tylko przedstawiającego w dość satyrycznym stylu życie i problemy studentów, ale i podejmującego tematy interwencyjne. „Ułamek”, oficjalnie z braku papieru, został przez władze uczelni zamknięty.
W 1970 roku podjął pracę w Gorzowie w obsłudze prawnej w przedsiębiorstwach handlowych i budowlanych oraz w bankowości. Kancelarię radcowską, chociaż już w bardzo ograniczonym zakresie, prowadzi do dnia dzisiejszego.
W 1979 roku rozpoczął współpracę z redakcją „Gromady – Rolnika Polskiego” w Warszawie, a w 1981 roku był już etatowym dziennikarzem na stanowisku kierownika Oddziału Nadodrzańskiego specjalizującym się w problematyce prawno- ekonomicznej. Cały czas pozostawał czynnym zawodowo radcą prawnym.
W 1984 roku otrzymał dziennikarską nagrodę im. red. Włodzimierza Mamińskiego. W latach 80. zaczął współpracę z kilkoma gazetami m.in. . „Plon”, „Domy Spółdzielcze”, „Ziemia Gorzowska”(członek redakcji), w późniejszych latach „Tygodnik Gorzowski”(członek redakcji), „Gazeta Nowa”(członek redakcji), „Rolnicza Warta” (członek redakcji), „Trakt”, „Kurier Gorzowski” (członek redakcji) i w kilku innych. W latach 90. został stałym felietonistą w tygodniku „Ziemia Gorzowska”, gdzie jego felietony ukazywały się przez 7 lat.
W gazecie „Gromada - Rolnik Polski” był do roku 1993, do czasu jej likwidacji, w ostatnich latach istnienia gazety jako członek zarządu spółki, która gazetą zawiadywała.
W 2000 roku był współzałożycielem stowarzyszenia Forum Gorzowa działającego na rzecz rozwoju miasta i okolic publikując jednocześnie w lokalnej prasie materiały związane z działalnością stowarzyszenia.
Od 2006 roku przez 10 lat działał w Europejskim Ugrupowaniu Interesów Gospodarczych „Linia kolejowa Berlin – Gorzów” oraz w projektach na rzecz rozwoju współpracy kulturalnej i gospodarczej na pograniczu polsko- niemieckim.
W uznaniu zasług w działalności na rzecz rozwoju polsko- niemieckiej współpracy, w roku 2013 został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi.
Po dość licznych podróżach po świecie postanowił przybliżyć zainteresowanym problematykę obyczajową, religijną, gospodarczą, w jakiejś mierze też polityczną miejsc przez niego odwiedzanych dzieląc się przy tym osobistymi spostrzeżeniami i refleksjami.
W związku z tym, że podróże te organizowane były przez lokalnych przewodników, bardzo często do miejsc, gdzie ruch turystyczny jest znikomy lub żaden, stwarzało to możliwość bezpośredniego kontaktu z mieszkańcami i zasięgania informacji z tzw. pierwszej ręki.
Jak sam podkreśla przesłaniem jego książek jest pokazanie obyczajów, zwyczajów, wierzeń religijnych, zagadnień gospodarczych, częściowo politycznych narodów zamieszkujących poszczególne krainy geograficzne nie stroniąc przy tym od nasuwających się porównań i refleksji związanych z dziejami naszego kraju i szerzej pojętej tzw. cywilizacji zachodniej, gdyż to, co serwuje się w codziennych informacjach w mediach, ma niewiele wspólnego z istniejącą rzeczywistością.
Do tej pory wydał pięć tomów cyklu zatytułowanego „Podróże…”:
  1. „Podróże dość dalekie”(Chiny północne, Chiny wschodnie, Południowa Afryka, Ekwador, zachodnia Amazonia, Andy i Galapagos)
  2. „Podróże na koniec świata”( indonezyjskie wyspy Jawa i Bali, andyjskie lodowce i jeziora Argentyny, Ziemia Ognista, Patagonia argentyńska i chilijska, Buenos Aires, Santiago de Chile)
  3. „Podróże do miejsc czarownych” (Wenezuela od Morza Karaibskiego przez sawanny po wyprawy w góry i do dżungli na granicy z Brazylią oraz Peru, Boliwia i Japonia)
  4. „Podróże ku barwom świata” (Stambuł, Etiopia od granicy z Erytreą do granicy z Kenią, Kuala Lumpur, Singapur, Sumatra, Wietnam północny, południowe Chiny, Macau i Hongkong.
  5. „Podróże do krain niezwykłych” ( góry i sawanny Kenii, Mombasa, Sikkim i Himalaje, Kalkuta, Sundarbans i Delta Gangesu).